سیر تا پیاز آداب معاشرت و اتیکت

سیر تا پیاز آداب معاشرت و اتیکت

آداب معاشرت و اتیکت چیست؟

خیالتان راحت راحت در این پست سیر‌تاپیاز بحث اتیکت و آداب معاشرت را یاد خواهید گرفت و همچنین مباحثی مثل اتیکت رفتاری چیست؟ اصول اتیکت چیست؟ آداب معاشرت با  آقایان و خانوم‌ها به چه صورت است؟ آداب معاشرت در مهمانی و همچنین آموزش آداب معاشرت را تا حد خوبی یاد خواهید گرفت.

 

خیلی سریع و راحت اگر خدمتتان عرض کنم که آداب معاشرت یا اتیکت رفتاری چیست باید برویم سراغ قوانین نانوشته.این ساده‌ترین تعریف است.ما در فرهنگ ایرانی اسلامی خودمان بخشی داریم به اسم قانون.مثلا بحث روزه که یک قانونی دینی برای ما ایرانی ها است.ما اعتقاد داریم که در ماه رمضان و در فضای عمومی درست نیست که کسی آب بنوشد یا غذا بخورد.در مقابل این ما موضوعی داریم به نام قانون مدنی، که در هر کشور متفاوت است.مثلا قانون چراغ قرمز.پس تا اینجا دو بحث قانون مدنی و فرهنگ دینی در کشور ما وجود دارد.این وسط یه چیزی هست به اسم قانون نانوشته یا آداب معاشرت یا اتیکت رفتاری.رفتاری مثل غذا خوردن، مهمانی گرفتن، هدیه دادن، شبکه‌های اجتماعی و گروه ها اینترنتی و… اینها مواردی هستند که نانوشته مانده‌اند. اتیکت و آداب معاشرت مثل جعبه کادو یا ظرف غذا است.ممکن است شما یک غذای خوش مزه را در یک ظرف کثیف ببینید و از خوردن آن منصرف شوید.پس باید حواستان به آداب معاشرت و اتیکت شخصی باشد.

 

اصول اتیکت و آداب معاشرت چیست؟

 

osoole adab moasherat va etiket

 

 

احترام به حریم شخصی دیگران

این اصل می گوید ما حق نداریم وقتی بغل دستیمان در تاکسی یا مترو پیامک میدهد سرمان را داخل موبایل او کنیم و پیامکش را بخوانیم. وقتی میخواهد عکسی از گالری موبایلش را به ما نشان دهد حق نداریم گالری اش را ببینیم باید صبر کنیم تا خودش عکس موردنظر را پیدا کرده و به ما نشان دهد.

 

اتیکت تظاهر نیست بلکه یک باور فکری و یک عادت رفتاری است

اتیکت زمانی تأثیرگذار است که از عمق وجود ما نشأت بگیرد نه اینکه تصنعی اجرا شود. در واقع اگر احترام به زیردست و بالادست و دیگر موارد اتیکت، بر اساس باور و ایمان قلبی نباشد، آنگاه چهره ما را بسیار مصنوعی جلوه می دهد که نسبت به حالت طبیعی نیز ما را زشت تر و آزاردهنده تر می کند.

 

اتیکت برای قشر مرفه و یک طبقه خاص نیست

ممکن است در ابتدا به نظر برسد که اصولا اتیکت برای اقشار و طبقات پایین جامعه کاربرد ندارد و به درد ثروتمندان و مرفهان بدرد میخورد؛ اما به جرئت میتوان گفت که اتیکت برای همه طبقات جامعه مفید است اما شاید کاربردش کمی باهم فرق کند. در طبقات بالای اجتماعی نوعی پرستیژ و تشخص را تداعی می کند و در طبقات و لایه های پایین اجتماع مهمترین ابزار رشدشان است. اگر میخواهید ترقی کنید با رعایت اصول اتیکت سرعت رشد و پیشرفتتان بسیار سریع تر می شود.

مهمترین نکته اتیکت، دیدن دیگران و اجازه دیده شدن به دیگران است.

 

جلوگیری از شرمنده شدن آدمها

اساسا جلوگیری از شرمساری یکی از اصول مهم اتیکت است. هر جا کاری کردیم که این اصل زیر سؤال رفت ما اصول اتیکت را رعایت نکرده ایم. ما احساسات بد زیادی داریم مانند احساس يأس، غم، عصبانیت، شکست و… اما شرمندگی به قدری مهم است که جداگانه مورد بحث قرار می گیرد. مثلا میگویند حتی وقتی می خواهی به پیشخدمت یا دربان رستوران انعام بدهی پول را در دست راستت بگذار و با او دست بده و پول را جابه جا کن تا وی حتی یک لحظه نیز شرمنده نشود. یا وقتی به فردی تلفن میزنی قبل از آنکه او از نشناختن و ندانستن نام شما احساس شرمندگی کند، شما خودتان را معرفی کنید. یا اگر معلم قدیمی تان را دیدید و او اسم شما را به یاد نیاورد، سریعا خود را معرفی کنید تا او احساس شرمساری نکند و خجل نشود.

 

رعایت ادب از خانه آغاز می شود

شما باید همان ملاحظه، احترام و ادبی را که در مورد همکاران یا حتی بیگانه ها نشان میدهید، برای اعضای خانواده و اهالی خانه هم به کار ببندید بزرگسالانی که خوب باهم رفتار میکنند الگوی خوبی برای فرزندانشان هستند

 

آداب معاشرت با آقایان

اگر خانم هستید واز آداب معاشرت با آقایان چیزی نمی‌دانید باید بگویم که در فرهنگ ایرانی باید این موارد را درنظر بگیرید، فرد مقابل را با آقا + نام خانوادگی ‌اش صدا بزنید.در هنگام پرداخت صورت حساب معمولا در ایران به اینگونه است که آقا باید پرداخت کنند ولی شما میتوانید تعارف داشته باشید ولی اصرار نکنید.بهتر است روی حرف آقا در میان جمع حرف نزنید.مثلا من صحنه‌ای را دیده بودم که یک خانم و آقا در کافی شاپی سفارشی را قبل از گارسون هماهنگ کردند، ولی وقتی گارسون اومد خانم هی داشت نظر او را میپرسید و این کار مرد را متعجب و عصبانی کرد.(دوست خوبم اینها قوانین نانوشته است و هیچ اصراری بر انجام آن نیست)بهتر است  وقتی خانم و آقا وقتی به یک توافق رسیده‌آند، خانم در مقابل آقا سکوت کند و حرف آخر تسوط آقا زده بشود.

 

adab moasherat raftar ba khanoomha

 

 

آداب معاشرت با خانوم‌ها

چند نکته که خیلی پر تکرار است را برایتان میگویم.تا وقتی خانمی دست‌اش را دراز نکرده حق ندارید شما دستتان را دراز کنید.این یک رسم جهانی است.ابتدا فرد بزرگتر یا خانوم باید دستش را به نشانه‌ی دست دادن دراز کند.ترجیحا خانم را با کلمه خانم+نام خانوادگی صدا بزنید.معمولا در فرهنگ ایرانی خانم‌ها نباید در حضور مرد اقدام به پرداخت صورت حساب داشته باشند مگر اینکه با هم به توافق رسیده باشند (باز هم خدمتتان میگویم این مطالب کاملا دل بخواه شماست) به هیچ عنوان یک آقا نباید از خانم  خیلی جلوتر حرکت کند و باعث زحمت خانم شود.کیف خانم را بهتر است آقایان به نشانه کمک به دست نگیرند. این کار صحنه‌ی خوبی ندارد.درصندلی عقب تاکسی بهتر است خانم سمت راست آقا باشد.در پیاده روی بهتر است خانم سمت راست آقا باشد. به صورت کلی اگر شما اقا هستید و این مطلب را میخوانید کنید خانم یک ملکه است.با این پیش فرض تقریبا عموم موارد را رعایت میکنید.

 

آداب معاشرت و اتیکت در اماکن عمومی

١-بهتر است کیف و وسایل خود را وقتی در تاکسی و اتوبوس نشسته ایم جمع کرده و از اینکه آن را روی صندلی کنارمان بگذاریم اجتناب کنیم. حتی وقتی در صندلی عقب تاکسی تنها هستیم نباید وسایل خود را در کنارمان پهن کنیم بلکه باید کنارمان را خالی گذاشته و به مسافری که بیرون ایستاده این پیام را بدهیم که اینجا خالی است و می شود نشست. در غیر این صورت ممکن است او فکر کند که تاکسی دیگر کسی را سوار نمی کند.

 

۲- اتیکت می گوید حتی در پارکینگی که بسیار خلوت است طوری ماشیتان را پارک نکنید که فضای دو ماشین را اشغال کند بلکه دقیقا جای یک ماشین را بگیرید با این کار به بغل دستیتان این پیام را می دهید که من انسان ملاحظهکاری هستم.

 

۳- اشغال کمترین فضای صوتی: با بغل دستیمان در مترو، اتوبوس و رستوران طوری صحبت کنیم (‌چطور خوب و جذاب صحبت کنیم؟) که کمترین فضای صوتی را اشغال کند نه اینکه چند نفر آن طرف تر نیز صدای ما را بشنوند. لازم به ذکر است که عده ای متأسفانه دلیل رفتارهای نابهنجار و نادرستشان را مهم نبودن نظر مردم می دانند که باید به این عزیزان گفت این حرف کاملا درست است اما به شرطی که در جای مناسب خود و برای هدف خاص و موردنظر استفاده شود نه اینکه با زیرشلواری بیرون از خانه بیایید و بگویید نظر دیگران برایم مهم نیست حال خودتان ببینید و قضاوت کنید! دوست عزیز، هر سخن جایی و هر نکته مقامی دارد.

 

۴-سوار پله برقی که می شویم و یا در پیاده رو، همیشه سمت راست باشیم وسط پله و سمت چپ نباشیم تا مسیر افرادی که عجله دارند بسته نشود.

 

۵-توجه به حریم شخصی دیده ایم بسیاری از ارباب رجوعها در اداره سرشان را داخل میز و کامپیوتر کارمند می کنند و اجازه تنفس هم به او نمی دهند. بهتر است کمی عقبتر گوشهای بایستیم. ممکن است چند دقیقه با تأخیر کارمان انجام شود اما مطمئن باشید کارمند خودش ما را صدا می زند و می گوید با من کار دارید و آنگاه کار شما را با دقت بیشتری انجام میدهد.

 

۶- آسانسور مکانی است تنش زا زیرا اصولا فضای محدود و محصور استرس دارد. لذا بهتر است حتما وقتی وارد آسانسور می شوید به آدمها سلام کنید و وقتی بیرون می آیید آرزو کنید روز خوبی داشته باشند. همچنین وقتی داخل هستید سعی کنید دورترین نقطه بایستید طوری که بقیه راحت وارد شوند و دچار تنش نشوند. متأسفانه بسیاری از افراد نسبت به آسانسور احساس مالکیت دارند و فکر می کنند چون یک طبقه زودتر سوار آسانسور شده اند نسبت به کسی که دیرتر سوار شده حس برتری دارند لذا طوری ژست می گیرند که بقیه خجالت میکشند داخل شوند!

 

۷-دختر و پسرهای تازه ازدواج کرده نباید در خیابان و فضاهای عمومی حرکات عاشقانه انجام دهند .مثلا حلقه کردن دست دور گردن معشوقه شان این کار در تمام دنیا بی شخصیتی است معنای این کار عاشقانه رفتار کردن نیست بلکه معنایش این است که این دو نفر سقف دیگری ندارند و مجبورند در خیابان عشق ورزی کنند.

 

۸-در صف خودپرداز علاوه بر اینکه رعایت فاصله از فردی که کار انجام میدهد ضروری است، همچنین نکته مهم تر این است که باید هر فرد فقط در نوبت خودش یک کار انجام دهد. مثلا اگر میخواهد هم وجه دریافت کند و هم قبض پرداخت کند می بایست دو بار در صف بایستد. اگر فردی چندین قبض برای پرداخت دارد باید آن را در زمان خلوت انجام دهد نه اینکه همه را به یکباره پرداخت کند. اینها نشان دهنده ی شخصیت و شعور ماست.

 

۹-رانندگی: دست فرمان واقعی این نیست که با اتومبیلمان در خیابان با سرعت ۱۴۰ کیلومتر لایی بکشیم بلکه دست فرمان واقعی زمانی است که اتومبیل را می خواهیم پارک کنیم اما از جلو و عقب فقط ۵ تا ۱۰ سانتیمتر فضای اضافی وجود دارد. در فضای تنگ باید دست فرمان را نشان داد

 

۱۰- اساسا شتابزدگی مخالف فرهنگ اتیکت و آداب معاشرت است. یکی از اصول مهم آرام بودن است. آرام راه رفتن، آرام حرکت کردن و طمأنینه رفتار کردن نشانهی اتیکت است.

 

۱۱-قوانین راهنمایی و رانندگی معیار حق قانونی من هستند نه معيار شعور من

 

۱۲- هر وقت هر آدمی را دیدید فقط در حد مسئولیتش با او صحبت کنید.یک کارمند فروش ساده، مسئول تورم و گرانی و کمبود جنس در انبار نیست. یک کارمند ساده مسئول مشکلات مملکت نیست. اگر شما واقعا دنبال اصلاح مشکل در یک سازمان هستید باید آن را به مالک و یا مدیر مجموعه انتقال دهید نه اینکه با غر زدن فقط قصد تخلیه اعتراض و عقده هایتان را داشته باشید. پس یاد بگیریم که آدمها را برای چیزی که مسئولش هستند بازخواست کنیم. نق زدن جزو اتیکت و آداب اجتماعی نیست.

 

 

adab moasherat va etiket chist

 

آداب معاشرت تلفن زدن

۱-از جایی ساکت تلفن بزنید: صداهای پس زمینه، مانند صدای یک رستوران شلوغ یا صدای تردد ماشین ها با صدای بادی که داخل ماشین می پیچد، شنیدن و درک صدای شما را برای شنونده دشوار می سازد. اگر شما نمی توانید صدای کسی را بشنوید میتوانید پیشنهاد بدهید که به او تلفن خواهید کرد.

 

دو-تلفن های بی حاصل را به حداقل برسانید:وقتی می دانید در منطقه ای هستید که آنتن دهی ضعیف است یا در حال وارد شدن به تونل هستید، تلفن نزنید صبر کنید و سپس زمانی زنگ بزنید که می دانید میتوانید صحبتتان را به پایان برسانید.

 

۳-خودتان را معرفی کنید:وقتی تلفن میزنید خودتان را معرفی کنید این کاری مؤدبانه است حتی وقتی با یکی از اعضای خانواده یا دوستی نزدیک صحبت می کنید. اگر شخصی به غیر از کسی که با او کار دارید تلفن را برداشت، کوتاه صحبت کنید و بگویید: سلام من …. هستم می توانم با …. صحبت کنم؟

 

۴- از طرفتان سؤال کنید که می تواند صحبت کند یا نهاگر فکر میکنید صحبتتان بیشتر از یکی دو دقیقه طول می کشد بگویید: میتوانی صحبت کنی؟ یا  دستت بند نیست؟ می توانم بعدا زنگ بزنم. این ملاحظه‌ی شما را در مورد وقت طرف مقابلتان نشان می دهد.

 

۵-کوتاه پیغام بگذاریداگر فردی که با او کار دارید در دسترس نیست و شما میخواهید پیغام بگذارید، پیغامی کوتاه بگذارید. فقط اگر ضروری است این کار را بکنید، در غیر این صورت گذاشتن پیغام های طولانی و پیچیده بی ملاحظگی شما را نشان می دهد.

 

آداب معاشرت و اتیکت هدیه دادن و هدیه گرفتن

۱-برای رویدادهای منفی و ناخوشایند هدیه باید ماندنی نباشد. دقیقا مانند گل و کمپوتی که برای مریض میبریم؛ اما برای رویدادهای مثبت هیچ محدودیتی نیست هدیه می تواند موقت مثل گل و شیرینی و بلیت کنسرت و یا کمی دائمی تر مثل مجسمه، ساعت و کتاب باشد.

 

۲- اینکه از فرد مقابل بپرسیم که چه چیزی لازم داری یا از اطرافیانش مثل همسر، فرزند و دوست سؤال کنیم که فهرست خواسته های ایشان چیست، نه تنها بد نیست بلکه عموم فرهنگهای دنیا این کار را پسندیده هم می دانند. شاید خیلی ها راحت نباشند که خواسته شان را نام ببرند اما پرسیدن این سؤال بی احترامی و بی ادبی محسوب نمی شود.

 

۳-معیار مهم در اتیکت هدیه دادن، این است که به فرد هدیه گیرنده نشان دهیم من چقدر برای هدیه شما وقت گذاشتم و چقدر فکر کردم. مثلا توصیه می شود برای تبریک سال نو کارت پستال را دستی بنویسید و برای هر نفر ارسال کنید نه اینکه یک متن را پرینت بگیرید و برای همه بفرستید؛ اما وقتی برای فقط یک شخص میخواهید این کار را بکنید اتفاقا باید چاپی باشد و وقت بگذاریم و نام فرد را پرینت کنیم نه اینکه کارت پستال آماده بخریم و نام فرد را روی آن با خودکار بنویسیم.

 

۴- آنچه برای خود می پسندی برای دیگران هم بپسند.این قانون طلایی در هدیه دادن جواب نمی دهد بلکه باید گفت آنچه دیگری برای خودش می پسندد را باید برایش انتخاب کنیم. اگر من کتابخوانم دلیل نمی شود برای دوستم که اصلا کتابخوان نیست، کتاب هدیه ببرم.

 

۵-هدیه نباید برچسب قیمت داشته باشد. همچنین بسته بندی هدیه باید طوری کارشده باشد که دریافت کننده هدیه با اینکه میداند بسته بندی را لازم ندارد با غصه آن را باز کند اگر هدیه گیرنده سریعا کادو را باز کرد این یعنی ما برای بسته بندی هدیه کم گذاشته ایم.

 

۶-خیلی درست نیست که به دفعات مکرر برای کودکان خودمان یا اقوام هدیه بخریم این کار باعث می شود اولا هدیه گرفتن برایشان یک امر عادی شود و دیگر آنها را خوشحال نکند و دوم اینکه انتظار آنها را بالاتر می برداگر یکبار هدیه نبرید آنها ناراحت میشوند و سوم اینکه اگر افراد دیگری به دیدار کودکان بروند و برایشان هدیه نبرند کودک با آنها تلخ برخورد خواهد کرد.

 

۷- اگر میخواهید برای کودکان اقوامتان هدیه ببرید نکته بسیار مهم این است که هدیه نباید در سطح مالی ما باشد بلکه باید در سطح مالی خانواده کودک باشد. دلسوزی و ترحم بیجای ما باعث خجالت پدر و مادر می شود و همچنین کودک نیز دیگر از دریافت هدیه پدر و مادر خوشحال نمی شود. اگر آن کودک را خیلی دوست دارید پول هدیه تان را به پدر و مادر بچه بدهید تا آنها برایشان کادو بخرند.

 

۸- قانون قطعی و بین المللی اتیکت این است که: هدیه گیرنده در حضور هدیه دهنده باید هدیه اش را باز کند تشکر کند و خوشحالی اش را نشان دهد. در غیر این صورت قطعا بی احترامی حساب می شود. باز کردن هدیه و خوشحالی ما در واقع تأييد هدیه طرف مقابل است. اما استثناهایی هم وجود دارد که اگر هدیه دهنده دوست ندارد در حضورش هدیه باز شود، پس لطفا این کار را انجام نشود

 

۹- اگر کسی به شما پول نقد هدیه داد یا در خرید هدیه، بی حوصله بوده و یا اینکه خواسته به شما حق انتخاب بدهد در هر دو صورت به شما لطف کرده است در هر حال اگر کسی به شما پول نقد هدیه داد اتیکت می گوید حتما به او بگویید که این پول را میخواهم خرج چه مواردی بکنم. این خیلی محترمانه است. مثلا وقتی کسی چند تراول به شما هدیه داد بگویید ممنونم. اتفاقا می خواستم کتابخونمو عوض کنم نیازمند این قدر پول بودم. چقدر خوب شد میرم کتابخونه میخرم. بعدا وقتی آن فرد هر بار به خانه ما بیاید از دیدن کتابخانهی ما احساس غرور و شادی می کند.

 

۱۰- اگر هدیه را نپسندیدیم یا قابل استفاده نبود هرگز نباید این موضوع را بیان کنیم. مثلا میهمان برایمان شیرینی آورده ما نباید بگوییم آخی. چقدر خوب. حیف که من دیابت دارم. درست است میهمان نباید بی دقتی می کرد اما شما لازم نیست این اشتباهش را یادآوری کنید.

 

۱۱-در اداره ها و سازمان ها مرز بین هديه و رشوه بسیار باریک است لذا در بسیاری سازمانها برای هدیه سقف می گذارند مثلا میگویند اگر در رستوران هزینه غذا تا پنجاه هزارتومان شد اشکالی ندارد میهمان شوید اما اگر پنجاه و چهار هزار تومان شد نباید بگذارید طرف مقابل حساب کند و خودتان باید حساب کنید.

 

۱۲-همچنین پسندیده است در سازمان ها از یک حدی بالاتر هدیه قبول نشود زیرا فرد را عملا بدهکار میکند و ممکن است فرد در آینده امتیازات بالاتری را واگذار کند. حال اگر ناگزیر از پذیرش بودید می توانید هنرمندانه آن را رد کنید تا بدهکار نباشید مثلا هديه تان را بگیرید و در همان لحظه آن را به منشی یا مسئول دفترتان هدیه بدهید با این کار شما بدهکار نیستید و کسی بدهکار است که عملا نمی تواند کار خاصی انجام دهد.

 

۱۳- اگر هدیه دادن این حس را القا کند که من در تصمیم شما می خواهم اثر بگذارم این بی احترامی به طرف مقابل است در زمانی باید این هدیه را داد که این حس ایجاد نشود مثلا بعد از جلسه. فقط هدایای فرهنگی را می شود استثنائا در ابتدای جلسه داد. ولی عموما هدیه گران را بهتر است بعد از جلسه بدهیم.

 

۱۴- بیشترین ارزش هدیه دادن زمانی است که ما به آدمها نیازی نداریم. آن زمان است که معنا و قیمت پیدا می کند. مثل دادن هدیه به استاد راهنمایمان وقتی که درسمان تمام شده است یا فرستادن سررسید سالیانه به کارمند و مدیری که بازنشسته شده است.

 

adab moasherat mihmani va mizbani

 

 

آداب معاشرت و اتیکت  میزبان بودن و مهمان شدن

 

۱- مهمترین نکته در آداب میزبانی این است که مهمان هایی را دعوت کنیم که یکپارچه باشند یعنی همسو و همفکر باشند. جلسات میهمانی باید جلسات لذت، آرامش و یادگیری باشد نه فشار و تنش. در مسافرتها هم همین طور است اینکه افراد همفکر و هم عقیده نباشند لذت سفر را نابود می کند.

 

مثلا فرض کنید در جشن تولدی همه مدعوین خوشحالی می کنند و حرکات موزون انجام می دهند. اما یکی دو نفر گوشه ای نشسته و مشکوک بقیه را نگاه می کنند این باعث میشود مهمانی به کام همه تلخ شود. در اینجا نه آن دو نفر مقصرند و نه بقیه جوان هایی که شادی میکنند، بلکه مقصر میزبان است که اصل یکپارچگی را در دعوت از مهمان ها رعایت نکرده است.

 

۲- در مهمانی اصل این است که کسی معذب نباشد. اگر فردی احساس غریبگی میکند باید به او بیشتر از همه توجه کرد تا احساس خوبی داشته باشد.

 

۳- هرگز نباید سلیقه خودمان را به دیگران تحمیل کنیم. مثلا جلوی مهمان به جای گوشت، سویا بگذاریم و بگوییم ما گیاهخواریم و گوشت نمیخوریم. یا برای صرف چای به جای قند توت خشک بیاوریم به این دلیل که ما قند و شکر مصرف نمی کنیم و مضر است. ما فسنجان شیرین دوست داریم لذا برای شما هم شیرین پختیم. این تحمیل سلیقه اشتباه و بی ادبی است. باید انتخاب اصل غذا به سلیقه مهمان باشد ما در خوراکی های دیگر فقط می توانیم پیشنهاد خودمان را بدهیم.

 

۴- مهمان هرگز حق ندارد به نوع پذیرایی و غذا ایراد بگیرد و با مقایسه کند، فقط باید تعریف کند.

 

۵- اگر فرد دیگری را با خود به مهمانی می بریم حتما از قبل اطلاع دهیم. میزبان هم وظیفه اش این است که همراه ما را بیشتر تحویل بگیرد (زیرا او احساس معذب بودن دارد) این کار درواقع احترام به شماست. مهمان که خودی است پس نفر همراه اولویت اول را دارد.

 

۶-زودتر از ساعت مقرر به مهمانی نرویم. همیشه بهتر است با ۱۵-۱۰ دقیقه تأخیر آنجا باشیم و همچنین به موقع مهمانی را ترک کنیم ترجيحا کمی زودتر. تا اسباب دردسر و بی حوصلگی برای میزبان نشویم. بهتر است فردای مهمانی با پیامک از میزبان تشکر کنیم. در اینجا پیامک بهتر از تماس است.

 

۷-عرف اتیکت این است که اگر برای کسی خوراکی هدیه بردیم، میزبان خوراکی ها را باز کند و برای ما بیاورد این کار در واقع تأیید کار مهمان است؛ اما برعکس مهمان هم نباید انتظار این کار را داشته باشد.

 

۸-مهمان باید هدیه ای که می دهد را فراموش کند و میزبان باید هدیه ای که میگیرد را هرگز فراموش نکند.

 

۹- اگر مهمان یا مسافری برای چند روز به خانه شما واردشده به او اجازه دهید در بعضی از کارهای خانه به شما کمک کند تا خود را در خانه خویش احساس نماید.| ۱۰-ترک مجلس مهمانی در موقع مناسب یک هنر است. اینکه بدانیم در مهمانی ها چه موقع برای خداحافظی بلند شویم که نه زود باشد که مهمانی به هم بخورد و نه دیر که صاحبخانه خسته شود بسیار مهم است.

 

اداب معاشرت و اتیکت

 

آداب غذا خوردن در رستوران

 

۱-دعوت به مهمانی از سوی فرد میزبان یا باید از طریق ملاقات حضوری باشد یا به صورت تلفنی صورت می گیرد. همچنین دعوت از میهمانان باید از چند روز قبل صورت گیرد. دعوت از طریق پیامک بی ادبی محسوب می شود.

 

۲- اتیکت می گوید میزبان در رستوران موظف است گران ترین غذا را انتخاب کند تا میهمان در انتخاب غذا راحت باشد و البته وظیفه میهمان این است که مجموع سفارش هایش کمتر از هزینه میزبان شود. اگر میزبان غذای ارزان انتخاب کند میهمان معذب شده و انتخاب محدودی خواهد داشت.دوستی میگفت با یکی از همکاران در رستوران بودیم و من میزبان بودم چون چلوکباب خیلی دوست داشتم سریع برای خودم آن را سفارش دادم و به دوستم گفتم شما هر چی دوست داری انتخاب کن ایشان خنده ای کرد و گفت تو غذای ۱۵ هزارتومانی انتخاب کردی و من زیر این قیمت فقط دوغ و نوشابه می توانم انتخاب کنم نه غذای سی هزار تومنینپس در رستوران اگر میهمان هستید، گران ترین غذا را سفارش ندهید. اگر میزبان هستید، ارزان ترین غذا را سفارش ندهید.

 

۳-بهتر است میهمانتان را به رستوران خاص نبرید (مثلا رستوران لبنانی یا چینی) شاید او اسم غذاهای آنجا را نداند و خجالت زده شود. اگر هم بردید بهتر است دو سه مورد از غذاهای اصلی را برایش توضیح دهید و یا غذای خاصی را پیشنهاد دهید آنگاه او در موضع قدرت قرار می گیرد و پیش خودش می گوید من حق انتخاب داشتم و به پیشنهاد او اعتماد کردم و بدین ترتیب احساس خوبی پیدا میکند.

 

۴- قبل از چشیدن غذا و صرف لقمه اول هرگز نباید به غذا نمک یا فلفل اضافه کرد این عمل بی احترامی به میزبان و آشپز هست و این پیغام را به میزبان میدهد که من به شما اعتماد ندارم که میزان ادویه غذای شما متناسب با ذائقه من هست یا نیست.

 

۵-تلفن همراه خود را سر میز غذا خاموش کنید. اگر تلفن شما روشن باشد و پس از زنگ خوردن به آن پاسخ دهید، یعنی که تلفن کننده از آنها که سر میز نشسته اند، برای شما مهمتر است. این کار دور از ادب است. ۶-سر میز غذا از بیماری و شکستها و ناراحتی هایتان صحبت نکنید. از تورم و گرانی و موضوعات بحث برانگیز هم صحبت نکنید بگذارید غذا با آرامش از گلوی میهمان پایین رود. بهتر است مشغول محاوره های دلنشین و مثبت شوید. ۷- اصرار زیاد شما برای خوراندن خوراکی های خوشمزه تان به مهمان جزو ادب شناخته نمی شود، یکبار تعارف از هر نوع خوراکی کافی ست مگر اینکه دوبارہ تقاضا شود. ۸-نامهها و مدارک را سر میز غذا به خصوص هنگام مهمانی رسمی مطالعه نکنید. همچنین ترک کردن میز غذا هرگز جایز نیست و بی ادبی محسوب می شود مگر برای رفتن به دستشوییاضطراری.

 

۹-سر سفره غذا بهتر است از دیگران بخواهید که نمکدان، آب و … را به شما بدهند تا مجبور نباشید دست و بازویتان را جلوی صورت و بینی اطرافیانتان دراز کنید.

 

۱۰ میزبان شما در رستوران هنگامی که در حال پرداخت صورتحساب است لطفا چشم به او ندوخته و اسکناس ها را همراه با او شمارش نکنید.

 

 آداب فضای مجازی

 

جالب است بدانید اولین کتاب اتیکت در فضای مجازی (تیکت) در سال ۲۰۰۴ یعنی بیش از یک دهه قبل نوشته شده است. قانون و آداب فضای مجازی این است که به زمان و حجم دانلود دیگران احترام بگذارید.درواقع به ازای هر بایت که دانلود می شود و عاملش ما بوده ایم ما مسئول هستیم. سؤال این است: آیا من به ازای هر بایتی که به شما می فرستم از شما اجازه گرفته ام.نرم افزارها این احترام را می گذارند اما انسان ها حتی فکر می کنند که ایمیل و پیامک فرستادن یک نوع محبت است. یادمان باشد اتیکت در فضای مجازی زمانی حاصل می شود که اگر ما باعث هر کلیکی شدیم دیگران از آن کلیک راضی باشند.

 

۱-حرفی را در فضای آنلاین بزنیم که در فضای آفلاین هم بتوانیم همان را به فرد بگوییم بدون آنکه شرمسار شویم.

 

۲- ایمیل وقتی ارزش دارد که فرستنده اش و هویتش معلوم و مشخص باشد. هویت ساختن نشانه اتیکت است و به دیگران هم امنیت روانی و ذهنی می دهد که بدانند با چه کسی سروکار دارند.

 

۳-من زمانی حق دارم شما را عضو گروهی کنم که قبلش به شما پیامک زده و از شما اجازه بگیرم و حتی بگویم محتوای گروه چیست. همچنین برای انتشار عکس دسته جمعی در فضای مجازی باید از تک تک افراد داخل عکس اجازه بگیریم.

 

۴- احترام به منبع و درواقع ذکر منبع نیز از بدیهیات اصول تیکت است.

 

۵-بستر آنلاین یک دنیای جدید نیست بلکه فقط یک بستر جدید است لذا باید همه ی اخلاقیات فضای فیزیکی و اصول انسانیت و احترام به انسان ها در فضای آنلاین هم رعایت شود.

 

خیلی ممنونم که به شخصیت خودتان اهمیت میدهید و در پی بهبود آن هستید. همانطور که گفتم بحث آداب معاشرت با توجه به قومیت و فرهنگ و کشور متفاوت است ممنون میشم شما رفتارهای خاص شهر یا فرهنگ خودتون رو برای ما زیر همین پست بنویسید.

 

منابع:

کتاب اتیکت دکتر حسین شیر محمدی

کتاب آداب معاشرتن امیلی پست (کتاب رفرنس اتیکت در جهان)

کتاب آداب معاشرت برای همه (شهین دخت بهزادی)

سایت متمم محصول اتیکتت مهندس محمدرضا شعبانعلی

4.4/5 - (35 امتیاز)
دیدگاه‌ها ۱۲
ارسال دیدگاه جدید